System dwuizbowego parlamentu

   Kluczową kwestią dla dwuizbowości jest związek jej legitymizacji ze skutecznością procesu reprezentacji. Urzeczywistnienie tego procesu jest nieodzowne dla zasadniczego celu każdego parlamentu, jakim jest za-pewnienie porozumienia między większościami, a mniej-szościami w procesie artykulacji interesów. Jest współistotne w podejmowaniu decyzji, a przede wszyst-kim w stanowieniu prawa. Podstawową cechą wspólną współczesnych parlamentów jest ich rozbudowana, wielopostaciowa i policentryczna budowa.

   ,Dwuizbowość jest także nieodzownym strukturalnym ogranicznikiem nadmiernego, a przez to zagrażającego wolności, wzrostu znaczenia władzy ustawodawczej i jednocześnie przesłanką funkcjonowania systemu rów-nowagi i wzajemnego hamowania się władz, będącego zasadniczą podstawą dobrego ustroju. W owym systemie ciało prawodawcze powinno składać się z dwóch części wpływając na siebie wzajemnie.

   Kiedy w 1787 roku uchwalona konstytucję Stanów Zjednoczonych ustanawiając Kongres złożony z Izby Reprezentantów  i Senatu, dwuizbowość miała już na kontynencie amerykańskim ponad stuletnie tradycje. Kolonialne ciała prawodawcze były w większości dwuiz-bowe. W przypadku 10 z 11 stanów, w których istniały tego rodzaju dwuizbowe organy, członków izby wyższej wybierano w wyborach powszechnych. Rozwiązania funkcjonujące w praktyce dwuizbowości mogły być inspirujące dla twórców Konstytucji.

   W świetle amerykańskiej ustawy zasadniczej dwuizbowość jest istotnym elementem konstytucyjnego systemu rządów, stanowiąc podstawową właściwość strukturalną władzy ustawodawczej. Konstytucja w art.I daje wszelką władzę ustawodawczą kongresowi Stanów Zjednoczonych, który składa się z Senatu i Izby reprezentantów.

 Autor: Vasco Furede